Szkoła Podstawowa w Roztoce istnieje od 1885 roku. Początkowo była to szkoła filialna, należąca do szkoły etatowej w Przyszowej. Nauka odbywała się w w sali wynajętej od pana Jakuba Kozy. Pierwszym nauczycielem był pan Paweł Malik.
W 1890 roku wybudowana została nowa szkoła posiadająca jedną salę lekcyjną i mieszkanie dla nauczyciela. W tym samym roku szkoła filialna stała się samodzielną jednostką.

W 1916 roku szkoła zostaje przemianowana na dwuklasową, potem na trzyklasową, by w 1920 roku stać się znowu szkołą jednoklasową.
W 1934 roku wieś została nawiedzona przez powódź. Woda zabrała 300m² ogrodu szkolnego i podmyła budynek od rzeczki na głębokości 6 m. Wichura zerwała papę z dachu a padające deszcze zniszczyły sufity i piece.
    W 1939 roku rok szkolny rozpoczął się 15 października z powodu działań wojennych. Wojna obronna nie wyrządziła większych szkód na terenie wsi, nie ucierpiała też szkoła. W latach II wojny światowej szkoła (oprócz sali lekcyjnej) zamieniona została na magazyn zboża i ziemniaków, które miejscowa ludność oddawała w ramach obowiązkowych kontyngentów. Młodzież uczęszczała do szkoły w miarę regularnie, wyjąwszy okresy zimowe, kiedy to trudne warunki atmosferyczne w połączeniu z ciężką sytuacją materialną ludności (brak ubrań i butów) powodowały prawie zerową frekwencję. Pomimo zakazu wprowadzonego przez władze okupacjyne nauczyciel Andrzej Majka uczył dzieci historii i geografii. Jak wspominają jego ówcześni uczniowie, opowiadał dzieje Polski stojąc w oknie i obserwując drogę.
    W roku szkolnym 1944/45 dzieci uczęszczały do szkoły bardzo nieregularnie, gdyż starsza młodzież była zmuszana do pracy przy okopach w Podegrodziu a młodsze dzieci nie przychodziły do szkoły ze strchu