HISTORIA ŚWIDNIKA

Pierwsze ślady pobytu człowieka w naszej okolicy sięgają epoki brązu (1000-800r. p.n.e.), o czym świadczą znaleziska z tego okresu, a mianowicie: Cmentarz i skarby brązowe (miecz z brązu), które odkryto w Świdniku.

Wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1588r., jako wieś rycerska. Przy końcu XIV w. Świdnik należał do Leszka z synem Andrzejem. W II połowi 3 XV w. właścicielem wioski był Żegota; Gabonski - herbu Janina (na polu czerwonym tarcza rycerska, w szczycie ogon pawi).

W 1581r. wieś należała do Stanisława Rogowskiego z Rogow-herbu Nabra. Rogowski posiadał 4 łany kmiece, 5 zagrodników z rolą, 1 komornika z bydłem i 2 rzemieślników. Ponadto Rogowski posiadał swoje dobra w Jastrzębiu, gdzie było 5 zagrodników z rolą i dwóch komorników bez bydła. Rogowscy byli aktywnymi Arianami. Marcin Rogowski- podwojewodzi sądecki wybudował w Świdniku zbór ariański.

W 1629 r. właścicielem Świdnika był Sebastian Wielogłowski herbu Starykoń (w polu czerwonym koń w biegu, na szczycie korona złota a w niej wbity topor "HERBARZ RODÓW SZLACHECKICH KRÓLESTWA POLSKIEGO" Część I,
Warszawa,1855 r.).

Wielogłowski był ponadto właścicielem Jastrząbia, części Wolicy koło Stronią oraz Zagorowa. Wielogłowskich wspomina jeszcze w 1755 r. kronikarz ks. Stanisław Owsiński z Jazowska.

W 1752r. dziedzic w Świdniku rozpoczyna budowę dworu, który zachował się do czasów obecnych. Jest to dworek drewniany, zbudowany na zrąb, tynkowany, bielony, parterowy z facjatą od tyłu, na narożnikach ma kwadratowe alkierzyki.
Oprócz zabytkowego dworku znajduje się tu kaplica dworska, murowana z XVIII w .zbudowana od strony ołtarza na półokrągło o sklepieniu kolebkowym. Żelazne drzwi pochodzą z XVIII w. Wewnątrz kaplicy znajduje się obraz Matki Boskiej Bolesnej z XIX w. Nieopodal w odległości kilku metrów stał niegdyś zbór Ariański.
Do niedawna jeszcze istniała tutaj sklepiona piwnica (dwudzielna), która stała w obrębie wału ziemnego, przylegającego do stoku wzgórza. Dziś po tej piwnicy pozostał tylko dół, Resztki kamiennej piwnicy zabrał ktoś na cele budowlane.

W lipcu 1967 r. podczas gwałtownej burzy i wichury kaplica została prawie doszczętnie zniszczona na skutek zwalenia się na nią lipy. Obecnie jest odremontowana, i można zwiedzać.

Opis Dworku

Zabytkowy dwór, pochodzący z z 1752 w. zajmuje czołową pozycje wśród dworów z tego okresu, niedawno został włączony do małopolskiego "Szlaku Architektury drewnianej" . Otoczony jest pięknym parkiem, w którym na szczególną uwagę zasługuje brzozowa aleja, ocieniająca drogę dojściową do dworu. Główna część dworu jest prostokątna, jednokondygnacyjna z niskim, czterokolumnowym gankiem od frontu i facjentą od tyłu

Na narożnikach korpusu głównego usytuowane są cztery jednokondygnacyjne alkierzyki. Całość nakryta jest dachem gontowym. Na szczególną uwagę zasługują dwa dwukondygnacjowe kominki: jeden z ramą ornamentalną i maszkaronem, drugi skromniejszy, ozdobiony jedynie ornamentem. W parku stoi mocnie zdewastowana kaplica, murowana, również pochodząca z XVIII w. Wybudowana została na grobiezamordowanych tu arian Szczególnie cenny jest kamienny portal i żelazne drzwi (XIII w.). Nie opodalznajdują się resztki dawnego zboru ariańskiego.Właściwie, jak to było wspomniane na początku historia Świdnika nie jest długa, ale jest bogata. Zasadniczo można ją- upraszczając nieco- zawęzić do trzech zagadnień, wokół których te dzieje nabierały znaczenia i odpowiedniego charakteru. Po pierwsze cmentarzyska lub osady obronnej z młodszej fazy kultury łużyckiej tj. okresu halsztackiego, epizodu ariańskiego w XVI w. i przepięknego dworu od 1752r. do dziś.